Gutenberg 0 - Kindle 1

En punto a tecnoloxía, o tempo ten medidas específicas. Sete anos poden non semellar un período moi extenso, pero, de mensurármolos en relación á evolución das apps e dispostivos electrónicos cos que de cotío convivimos, poden ser unha eternidade. En 2007, escribín un post no que me refería á presentación do lector de ebooks Kindle, chamado, segundo Jeff Bezos, o fundador de Amazon, a xubilar definitivamente o libro impreso. Imaxinaba eu a Bezos pegando saltos no acto de presentación do chintófano, presa de louca ledicia por poder, por fin, apuntarse o raro mérito de cargarse o libro, e berrando (descúlpeme Vde. a palabrota)  Jódete,Gutenberg! O que probablemente os executivos de Amazon subestimaban, máis atentos  ás cifras de negocio do seu trebello que a sutilezas de retórico, é un feito que se vén reiterando dende hai dous mil anos: as mutacións na orde das prácticas son moitísimo máis lentas que as revolucións técnicas. Malia o sismo con que a imprenta de Gutenberg socavou os alicerces culturais de Occidente (pois provocaba unha aceleración sen precedentes na reprodución dos exemplares), os modos de lectura dos códices medievais non mudaron de contado. Lembro que, en ocasión de verse sometido pola a súa nai a un severo castigo, certo nativo dixital, moi próximo e querido, axoenllouse perante a súa proxenitora, exclamando: Vale, mamá, quítame o móbil, a play e o ordenador, pero, por favor, déixame os Tintíns! 

Persoalmente, e sobre o convencemento de que o importa é ler, pois a lectura é a trabe mestra da intelixencia, superei hai moito esa dialéctica absurda que parece levar á xente a decantar as súas predileccións, nunha sorte de elección excluínte, polo libro impreso ou dixital. A miña tablet ten sido unha compañeira fiel nas incomodísimas sillas dos  aeroportos, proporcionándome horas de lectura, con que compensar o tedio dos tempos mortos. Pero, como empedernido lector de cúbito supino, neses momentos previos  á chegada de Pedro Chosco, prefiro o arrecendo inconfundible dos venerables volumes da biblioteca do avó. No entanto, certas saudades resúltanme curiosas: sabía vostede que, dende a emerxencia do .pdf, a produción de papel quintuplicouse? E é que, fronte a babilonia informe de mails, carpetas, directorios e subdirectorios que agochan as tripas do ordenador, non hai nada que dea máis seguridade que un montón, aínda máis informe e caótico, de papeis. Sóalle?