Na procura da noite

Nun país onde, como se pode comprobar a diario, seguen mandando seitas ideolóxicas e bandeirías, Albert Boadella cre, con moi bo sentido ao meu xuízo, que o feito de que ao finado Arturo Fernández non se lle dera ningún premio Goya é probablemente, o mellor recoñecemento a unha brillantísima carreira como actor, unha carreira ninguneada, non obstante, por non ter ingresado na gauche divine, que, coma un crucifico, preside o gremio actoral hispano.

En realidade, e para alén de razóns, como as expostas, máis ou menos espurias, poucas cousas debe haber que xeren tanta euforia nos gañadores e desilusión nos perdedores como os premios e galardóns. Como é posible, razoa o escritor persuadido da valía da súa obra, que ano tras ano os loureiros da gloria e os euros do cheque deste ou aquel premio municipal de novela os leve un botarate incapaz de fiar con estilo dúas liñas? En fin, que o certo é que nin todo o que se premia é bo nin todo o que fica sen premiar é malo. Pero, aínda así, penso eu que acaso os premios sexan como os mapas: non substitúen a terra real pero axudan a orientarse. E, por veces, resulta que esa orientación é a xusta, a que, dende a inquietude do camiño incerto, conduce ao abeiro dun destino acolledor.

Hai un par de anos, dous tan inquedos como entusiastas profesores da Facultade de Física propuxeron á editorial universitaria un proxecto que, de entrada, se presentaba complexo, longo, traballoso e provisto máis de sombras que de luces: converter a edición dixital de fotografías nocturnas dun ruso trotamundos, de cuxos dereitos podiamos dispoñer, nun produto vagamente noso, incorporando algunhas imaxes de autores do país, afeccionados, como o tal ruso, a deixarse seducir polo impoñente espectáculo nocturno da cúpula celeste. A conversión e destilaxe final dun a outro produto foron o que se di unha traballeira.

Substituíndo recursos con ideas e diñeiro con convicción, editamos en 2018 Na procura da noite. Fotografando o ceo nocturno, unha colección dixital de 94 imaxes do ceo de Galicia de nove soñadores que, cámara en man, testemuñan a beleza da noite, unha obra pola que recibimos o premio á mellor edición dixital e multimedia nos XXII Premios Nacionais de EdiciónUniversitaria. Ben sei que o ollo do amo engorda o cabalo pero, para alén de superfluas vaidades, déixeme dicirlle que, tras o bravo traballo de tanta xente, recoñecementos así sentan, falando en prata, como dios. 

[Foto do post: Venus en Cabo Vilán,  09,.03.17, © Alba Rodríguez Mosquera]