6.1.08

Cocido e píldoras con sabor a cocido

Escribía eu hai días sobre Kindle, o dispositivo a quen o omnipotente márquetin norteamericano atribúe o privilexio de dar o puntillazo ao libro impreso. Da morea de comentarios ao artigo ¿Estamos preparados para Kindle? de Jesús Ruiz Mantilla (El País, 31.12.07) —comentarios na maior parte interesantes e documentados— fico con dous. Un de Andor, quen opina:
No es ni el primer dispositivo de su categoría, ni de lejos el mejor... Se le está dando un bombo que no merece ni de lejos. Es feo, incómodo, mal diseñado, y caro. Hay media docena de aparatos similares, que ya llevan más de un año en el mercado, con muchas mejores prestaciones, y con mejor precio. Por no hablar incluso del que tiene Sony, que ya lleva dos revisiones puestas a la venta... Esto es una gran campaña comercial de un aparato que no merece tanto la pena, pese a que tenga una pantalla de ePaper, que es uno de los grandes inventos de la década.
Sobre o formato de presentación textual, e a vontade decididamente desinteresada e democrática do cacharro, Albert opina:
Kindle no soporta el estandard .epub sino que usa un formato de archivos propietario, derivado de mobipocket. En un sistema que respeta los estándares, se puede disfrutar de miles y miles de titulos absolutamente gratis. Gratis puesto que estan en el dominio público o se encuentran bajo licencias GPL o Creative Commons que permiten la copia, ya que su autor así lo ha decidido. Desgráciadamente Kindle no nos permite esto, Kindle es aún más restrictivo en el acceso a la cultura que el sistema actual de copias en papel.
Para poñer unha vela a deus e outra ao diaño, Francisco Cuadrado, director xeral de Santillana, cre acerca do fetichismo do libro impreso, que puede que dure en las presentes generaciones lectoras tradicionales. Pero los más jóvenes... valoran poco el objeto en sí. Quieren todo a la voz de ya. Inmediatamente. Tampoco son de ir a que les firmen los libros en la feria. El contacto con los autores lo quieren al momento. Y lo pueden tener, incluso mejor que antes, por Internet.
Eu adianto outro parecer insistindo no fundamental: ninguén é capaz de ler 90 libros ao tempo. Hai un elemento de troncalidade manifesto dende os volumina clásicos ata a última edición de Harry Potter: a súa individualidade, ergo, a súa personalidade. E na propia selección de obxectos individuales hai un filtro, un control, un esforzo, unha necesidade de movemento. Cambiar dun libro a outro (dentro dunha posibilidade ilimitada de cambio) co simple movemento dun dedo acabará por converter o dispositivo nun trebello para andar fedellando e botoneando todo o día, algo moi do gusto dos mozos de agora. Pero iso non será ler. É máis, no dispositivo, ao meu modo de ver, reside o xermolo dunha nefasta mudanza dun xeito de lectura comprensiva. Ler é algo máis ca o feito mecánico de decodificar letras; a lectura, coma toda actividade humana, ten un contexto, un ritual, unha mise en scéne, que vale o mesmo para min ca para os meus fillos. Non falo de fetichismos. Un dispositivo que horizontalice o soporte, por moito que ao trebello se lle poida subir ou baixar a luz, cambiar a tipografía…, varre toda a personalidade individual do obxecto, facendo que sexa o mesmo Poe ca Platón, Thomas Mann ca Almudena Grandes. Ou non existe en todo unha correspondencia necesaria entre o continente e o contido? Supoño que mesmo para as xeracións futuras sempre será mellor un bo cocido ca unha píldora que saiba e alimente igual ca un cocido.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

En primer lugar enhorabuena por tu blog. me parece muy interesante. Soy uno de los escribas habituales en el de J.A. Millán, desde donde te he conocido.

Soy un seguidor absoluto de estos nuevos aparatos. En mi caso, el iLiad, que tal y como he comentado en el blog de J.A. Millán, me parece mucho mejor que este horrendo kindle de Amazon.

Una buena parte de los argumentos que se suelen citar contra estos gadgets y a favor del libro tradicional, yo los calificaría de "sentimentales" (Evidentemente, esto es sólo mi opinión). Son los relativos al tacto de un libro de papel, del hecho de pasar las hojas, etc. Posiblemente estos argumentos estén condenados a desaparecer en una o dos generaciones.

Para mí, el déficit fundamental, al menos en cuanto al Iliad se refiere, es lo que por otra parte, es el plato fuerte del Kindle: a éste, le respalda una fuerte base de libros, digamos, "crea negocio". Estoy deseando que algo así ocurra en España ( y en Europa, en general). A favor, están hechos cómo el que todo el que lo probamos, nos adptamos facilmente, que la lectura es muy cómoda y no "cansa la vista", por la tecnología de tinta electrónica que no emite radiación, en contra de lo que sí ocurre en los monitores de ordenador.

Lo que comentas acerca de la lectura sosegada en un libro de papel, me ha hecho recordar algo que comentábamos hace poco en el blog de Enrique Dans, acerca de la música y su calidad. Allí decíamos que la música en mp3 pese a ser un pelín de inferior calidad frente al cd, es la de consumo masivo hoy día, y no por una cuestión de calidad, no, es porque actualmente se escucha música de forma distinta a cómo se hacía años atrás, de forma más rápida y haciendo otras cosas. Igual en el tema de la lectura, si estos gadgets triunfan hay que adaptarse a algo parecido.

Bueno, Saludos, te seguiré leyendo y, desde la tierra de Joanot Martorell, Feliç any 2008!!!

Anónimo dijo...

Eu sigo estando totalmente de acordo con vostede.
Ter un libro nas mans, cheirando a imprenta ou a páxinas pasadas unha ou outra vez, non ten substituto posible.
Eu descoñezo o funcinamento dese trebello do diaño, pero só falta que o usuario poida tamén facer as modificacións que lle pete, por exemplo cambiarlle o final a unha novela, porque, simplemente, non lle gustou.
A comparación co cocido, paréceme espléndida. Que podería reemprazar ao deleite de ter diante un prato del, cos seus greliños e as súas patacas?
Así como hai moitas cousas que deben evolucionar, cambiar radicalmente, hai outras que, definitivamente, están ben como están.

Anónimo dijo...

Creo que co tempo , os novos cambianlle, me parece nos pasou a moitos.
Ahora mesmo os novos Mileuristas quizabe lle prefiran una Pirula de comida, pero cando saían de Mileuristas e vallan probando a comida de VERDADE, pasaranse o COCIDO.

Anónimo dijo...

Comparto con Jincho a súa tese. O que deberiamos facer é apuntarnos rápidamente a estes novos formatos. Eu supoño (estou seguro) que o noso anfitrión xa está argallando algo ao respecto.

juan l. blanco valdés dijo...

En primer lugar, Jincho, muy honrado por la visita (que llega de rebote del blog de mi buen y viejo amigo JA Millán, a quien veo por estos pagos de vez en cuando).
Ben, o tema é complexo (que é como se comeza sempre que non se dispón de moito tempo). Para que non se diga que un é parcial, en abono das teses de Jincho e Arume, recomendo a lectura do artigo de Javier Celaya, socio fundador do portal Dosdoce, Otras tecnologías para otros lectores.
De por parte, non pensando xa no dispositivo, senón nas consecuencias sobre o feito físico da lectura dun soporte que ten a hiperabundancia, a efemeridade e a absoluta falta de esforzo como características, non quero nin pensar que se chegue a ler en Kindles, iLiads e demais como hoxe se escribe en mails, messengers e chats.
Keep contact.
Apertas e obrigado polos comentarios e puntos de vista.