Letras (galegas)

Alguén de criterio rigoroso comentoumo o outro día nun agradable xantar, e estou de acordo. Na vida das familias, e para non andar en boca de todos, igual que se presume do bo, cómpre tender piadosos veos de silencio sobre as miserias, que as hai e nas mellores casas. De xeito similar, no Día das Letras Galegas igual que é importante enfatizar o que temos de brillante, orixinal, estilisticamente aceptable ―como mínimo―, anovador, suxestivo e estimulante, é fundamental agochar a mediocridade, para non someter á lingua e o seu cultivo literario á perigosísima tensión da inercia, a sospeita, e a falta de entusiasmo. Claro, puido andar este ano tras o designio dos señores académicos a Lei de Paridade?
Volvendo ás Letras, ou cambian as bases e criterios para a determinación do (barra a) creador (barra a) a galardonar no ano, esquecendo a necrofilia cultural e literaria imperante e tan cara ao país, ou isto non dá para máis (agás, claro, para a hostelería, o turismo rural, as liñas de baixo custo e Viaxes Marsáns). O deste ano é boa mostra.