Suenas a elementos que se alían para darme de sí lo más profundo, acaso como el día en que moría el viento y comprendimos que la nada nos espera más allá de nuestra personal tiniebla.
3 comentarios:
Anónimo
dijo...
Carai, que benvida máis chula... Moitas gracias. Teño visitantes de luxo ;-)
3 comentarios:
Carai, que benvida máis chula... Moitas gracias. Teño visitantes de luxo ;-)
Pois esta é mellor. Adiviña adiviñanza: unha cruz na eira entre o palleiro de centeo coas pallas no cu. ¿Cal é o nome do vixía?
O vixía entre o centeo? Por certo desapareceu este blog? Se vas a ovixia.blogspot.com mándache a un sitio rarísimo.
Saúdos.
Publicar un comentario