É polos picos dos Pirineus. Non sexa vostede mal pensado. Ou polo santuari de Monserrat, que lle recorda, con aqueles bieitos de recoñecida espiritualidade e recollemento e acendrada raigame catalanista, os monxes tibetáns. Tamén a propia paraula Tibet, pronunciada aguda lle pode traer semellanzas entre os dous países.
En efecto, o falar non ten cancelas. Non pensara eu nas similitudes obvias ás que fai referencia Arume. Un tibét sería, en català, un "tib" pequeneiro. Por certo, que carallo sería un "tib"? Tiña eu un amigo das Neves, bastante pouco agraciado o pobre, a quen de estudantes chamabamos "el abominable hombre de las Nieves". Resulta difícil dar co axeitado no circo da política patria. As orellas de Astarloa candidatas? Saúdos.
Hola Juanciño! Canto tempo! Ti tamén na blogosfeira, haha, non sei por que tiña eu pensado que ti terías un blog coma eu... Son Fernando, de Madrid... de Laxe... o loiro, o primo de Gloria... Noraboa polo teu blog... Eiquí en Madrid chamome o sitiado... En fin ,que che vou dicir deste terra. Se o ves saberás por que... http://elsitiadodemadrid.blogia.com http://elsitiadodeguadarrama.blogia.com Unha aperta pra ti, pra muller e os nenos...
Joder, Fernando, mira de verdade que os camiños do señor son inescrutables! Quen ía dicir que nos iamos atopar no blogocéano! Parabéns tamén polo teu blog, que de contado incorporo á miña sección de favoritos e que visitarei con frecuencia. Moitas apertas, saúdos, agarimos e lembranzas para ti (e tamén para Iván).
6 comentarios:
É polos picos dos Pirineus. Non sexa vostede mal pensado. Ou polo santuari de Monserrat, que lle recorda, con aqueles bieitos de recoñecida espiritualidade e recollemento e acendrada raigame catalanista, os monxes tibetáns. Tamén a propia paraula Tibet, pronunciada aguda lle pode traer semellanzas entre os dous países.
O Yeti é Carod? Maragall dá máis o tipo.
Desde logo que o falar non ten cancelas (desculpe o amigo A.). Vaia "majadería" a do Dalai.
Un saúdo.
En efecto, o falar non ten cancelas. Non pensara eu nas similitudes obvias ás que fai referencia Arume. Un tibét sería, en català, un "tib" pequeneiro. Por certo, que carallo sería un "tib"?
Tiña eu un amigo das Neves, bastante pouco agraciado o pobre, a quen de estudantes chamabamos "el abominable hombre de las Nieves". Resulta difícil dar co axeitado no circo da política patria. As orellas de Astarloa candidatas? Saúdos.
Hola Juanciño! Canto tempo! Ti tamén na blogosfeira, haha, non sei por que tiña eu pensado que ti terías un blog coma eu... Son Fernando, de Madrid... de Laxe... o loiro, o primo de Gloria... Noraboa polo teu blog... Eiquí en Madrid chamome o sitiado... En fin ,que che vou dicir deste terra. Se o ves saberás por que...
http://elsitiadodemadrid.blogia.com
http://elsitiadodeguadarrama.blogia.com
Unha aperta pra ti, pra muller e os nenos...
Joder, Fernando, mira de verdade que os camiños do señor son inescrutables! Quen ía dicir que nos iamos atopar no blogocéano! Parabéns tamén polo teu blog, que de contado incorporo á miña sección de favoritos e que visitarei con frecuencia. Moitas apertas, saúdos, agarimos e lembranzas para ti (e tamén para Iván).
Publicar un comentario