Cromofobia

As vueltas de tuerca son un valioso recurso dos guións cinematográficos. Lembran Los otros de Amenábar, onde os vivos resulta que son os mortos, ou o cego Jorge de Burgos en El nombre de la rosa de Jean-Jacques Annaud, que era o que máis controlaba no mosteiro? Na magnífica película Chromofobia (2006) da realizadora británica Martha Fiennes, o personaxe a quen se lle supoñen os máis nefandos vicios é ao cabo o único limpo nunha trama de hipocresía, superficialidade, mentira e baldeiro vital, torpemente disfrazados no poder que outorgan o diñeiro e a posición social. Da man da directora, irmá de Joseph e Ralph Fiennes (inesquecible o último no papel de Amon Goeth, comandante do Verninchtungslager de Płaszow en La lista de Schindler), un extraordinario elenco (o propio Ralph Fiennes, a super-atractiva Kristin Scott Thomas ―como non lembrar El hombre que susurraba a los caballos―, Ben Chaplin, o clásico Ian Holm) pon en escena un tranche de vie dun fato de personaxes da alta sociedade londinense que sucumben de xeito vergonzante á podredume da súa propia existencia. Unha película sincera, do mellor que teño visto nos últimos tempos.
Dúas notas na marxe:
1) Penélope Cruz fai de prostituta, por suposto, hispanoamericana. Dende aquel lexendario Mel Ferrer a Pe pasando por Banderas, non hai maneira de que un español-hispano triunfe en Hollywood se non é facendo de español-hispano. E logo vén Charlton Heston a protagonizar a don Ruy Díaz de Vivar, el Cid! En fin.
2) É un mal do que non parece haber maneira de desfacerse, que as distribuidoras se empeñen en adaptar os títulos ao mercado español, como se aquí fóramos parvos. O metafórico e suxestivo título, Cromofobia (o medo á cor da vida real, lonxe da impostura na que sobreviven os personaxes), foi substituído por Alta sociedad. Unha ramplonería que na China de Mao sería causa de pena de morte.
No meu pueblo había un tipo conformista e fundamentalmente feliz, a quen calquera cousa lle acomodaba, que corría polo alcume de Gustoume, pois a todo respostaba de tal xeito. Pois ben, o dito: Chromofobia de Martha Fiennes. A min gustoume.