Unha nena de dez anos está estudando Coñecemento do medio co seu pai. A lección, dividida en catro capítulos, conságrase ao clima, fauna e flora de Galicia. Cando pai e nena levan xa as súas dúas horas de estudo memorizando datos enriba de datos a nena debe memorizar aínda que na costa galega hai catro ambientes: cantís, praias, lagoas de costa e esteiros. A fauna dos cantís está formada por gaivotas, corvos mariños, paíños e mascatos; a das praias por vermes, gabitas e píllaras —a nena pregunta se na praia non hai tamén gaivotas e o pai non sabe que dicir para non liala—; nas lagoas de costa hai garzas, garzas cinsentas e galiñolas, e, nos esteiros, anguías e sabogas. Despois dunha primeira lectura, e intuíndo o que lle queda, o pai suspira angustiado.A nena é de Madrid e o pai, endocrino destinado no hospital da cidade, tamén. Ao pai gústalle moito Galicia pero, ás veces, cre que vive nun país que non é o seu, como se ser de Madrid fose unha ofensa para moitos. Mesmo hai xente que lle asegura que, en efecto, se as cousas foran como debían, el debía vivir nun país que, de feito, non é o seu. Ou é que cando vas a vivir a Inglaterra non tes que aprender inglés? El xa se fartou de retrucar que, na súa opinión, non é o mesmo, e a maior parte das veces fica calado. Está pensando seriamente pedir o traslado e voltar ao seu país.
O sentidiño fuxiu hai moito destes pagos. Non se trata xa de radicais nin violentos. Este é un país de tolos.
53 comentarios:
Te agradezco la entrada, me consuela.
Los que vivimos en Galicia pero notamos que 'somos de fuera' (porque bien que nos lo hacen saber todos) no podemos quejarnos de nada, porque al instante somos acusados de antigallegos.
Yo ya he optado por callarme y hablar de otras cosas; yo estoy de 'exilio interior' que es eso que valoran ahora en tantos de la postguerra.
Y yo, Ángel, te agradezco el comentario, más revelador, si cabe, que el propio post. Saludos cordiales y gracias por tu punto de vista.
Desta vez, amigo Juan Luis, deixouse levar polo fácil, polo tópico, pola esaxeración. Non mo tome a mal, pero iso é o que penso.
Saúdos.
Cóntelle o fácil, o tópico, a esaxeración ao meu amigo de Madrid, a ver qué pensa.
Non é de recibo facer da anécdota categoría, amigo Juan Luis. Por cada exemplo seu, eu podería poñer outro en contrario. E así non rematariamos nunca.
(Espero que por opinar así o seu amigo non me catalogue como violento, intolerante e demais epítetos, que, en calquera caso, só serían imputables a unha ínfima minoría).
Saúdos.
Anécdota? Será que vostede quere ver no que conto unha anécdota. Goethe dixo que a vida real é verde e a teoría gris. A vida real, a de todos os días, a dese pai que conto, está feita de anécdotas, dunha morea de anécdotas.
Por descontado que non de lonxe inclúo a vostede( nin eu nin niguén que coñeza a súa liña de opinión e cortesía) na categoría dos violentos nin radicais.
Ley de la ciudadanía alemana (Reichsbürgergesetz) ( 5.9.1935)
De acuerdo con los puntos programáticos del NSDAP (números 4 y 5) de 1.920, según los cuales se consideraba que los judíos no podían ser ciudadanos alemanes ni ocupar, por lo tanto, cargos o empleos públicos, dos años después de la llegada de Hitler a la Cancillería se promulgan las famosas “Leyes de Nuremberg”. Hitler convoca al Reichstag en esta ciudad. No obstante y de acuerdo con la “Ley de Plenos Poderes” de 24 de marzo de 1.933, podía haber promulgado las Leyes de Nuremberg sin necesidad del Reichstag, pero dada la trascendencia de las mismas, quiso hacerlo del modo más solemne posible. En la concentración anual del partido.
La Ley, estableciendo las nuevas condiciones para ser ciudadano alemán, consta de tres artículos y, aunque breve, es de una claridad rotunda. En relación con el modo y vicisitudes que rodearon a su publicación, resulta muy interesante la narración que de estos hechos nos ofrece Ian Kershaw en su obra “Adolf Hitler”.
En su ARTÍCULO 2, se indica que sólo podrá ser ciudadano alemán el súbdito de sangre alemana o afín (artverwandt) y que por su comportamiento demuestre “estar dispuesto a servir fielmente al pueblo alemán y al Reich”. Así pues, considero que no es sólo un factor físico (la sangre o el lugar de nacimiento) lo que determina ser ciudadano alemán, sino además un factor meramente espiritual (la fidelidad; el servicio). Por el párrafo 3º de este mismo artículo 2 se establece que el ciudadano del Reich es el único titular (portador) de plenos derechos políticos (“Träger der vollen politischen Rechte”).
A pesar de lo anterior, la ley no es tan tajante como lo eran los puntos programáticos números 4 y 5 del NSDAP (1920), donde se proclamaba que “ningún judío podía ser miembro del pueblo alemán” y consiguientemente estar sometido a una status de extranjería. Quizá ante la dificultad jurídica de declarar apátridas a los judíos alemanes, o quizá mas razonable sería pensar que de momento era demasiado drástica la medida y resultaba más conveniente hacerlo por fases, lo cierto es que en esta Ley se establece una sutil diferencia político – jurídica aparentemente sólo de carácter semántico, pero que supone una barrera o línea divisoria entre la población alemana: “Staatsangehörige” (Súbdito o perteneciente al Estado), y “Reichbürger” (Ciudadano del Reich).
Como habíamos dicho más arriba, de acuerdo con el ARTÍCULO 2/1 “Reichbürger” sólo podían serlo aquéllos de raza aria o afín, y con un comportamiento espiritual determinado. Por consiguiente, los judíos alemanes, al no poder ser legalmente “Reichbürger”, por no reunir las condiciones exigidas, se quedaban en la condición de “Staatsangehörige” (Súbditos del Estado), no pudiendo ejercer los derechos políticos reservados al “Reichbürger” o ciudadano del Reich.
Es interesante, creo, subrayar que a lo largo del texto de esta breve y contundente ley, no aparece mención alguna a los judíos, aunque era especialmente a quienes afectaba. Es una Ley verdaderamente concebida para discriminar positivamente a la raza aria, o afines.
A partir de la fecha de la promulgación de esta Ley, en el lenguaje jurídico y político, al referirse a los judíos en el III Reich, se los denomina “Juden deutscher Staatsangehörigkeit”; lo que eufónicamente podemos traducir como “Judíos, de nacionalidad alemana”.
De esta manera, con dicha Ley, los judíos alemanes quedaban ya fuera de la comunidad del Reich sin llegar, no obstante, aún a considerárseles extranjeros. Carecían de aquellos derechos políticos potestativos de los ciudadanos alemanes de pleno derecho.
Aunque no es cierto que quedasen sin derechos, se les excluía de las esferas públicas equiparándoles a los extranjeros. Como ciudadanos alemanes, carentes de todo derecho de participación pública, los judíos alemanes quedaban además en inferioridad de condiciones respecto a los judíos extranjeros (por sorprendente que pueda parecer).
Fuente: http://www.1y2gm.com/shoah-f11/leyes-antisemitas-en-el-iii-reich-t544.htm
Sirva de introducción este texto, largo, pero que en ocasiones conviene mirar con atención.
Quede claro que bajo ningún concepto intento comparar a la Alemania nazi con Galicia en 2009.
Quiero demasiado a esta tierra para establecer ese paralelismo, pero no creo que las personas que ayer mantuvieron una postura radical frente a un grupo de ciudadanos que expresaban su opinión, este muy lejos de estas ideas.
Siento como mía la situación que ayer vivieron por el simple hecho de manifestar su opinión y defender sus derechos y libertad de elección. Personas que sólo pedían poder educar a sus hijos en el idioma o lengua de su país, su derecho a poder elegir.
Tan difícil es poder elegir ese hecho hoy en día en nuestro país. Tan zafio es no ver que donde empieza la libertad del otro acaba la tuya. Tan difícil es ver que podemos convivir defendiendo cada uno sus derechos.
Libertad para conservar, prolongar y proteger la cultura gallega incluyendo su idioma propio, por supuesto que sí. Pero también libertad, para poder elegir el derecho para expresarte en la lengua de tu país.
Tan zafios son nuestros políticos para poder dar una solución a esta situación, sin mirar y evaluar si con ello ganan o pierden votos, simplemente por el acto de hacer un servicio a la ciudadanía. Tanto miedo tiene los Touriño, Feijoo, Blanco, etc… en perder su sueldo político ¡!
Tan complicado es que una empresa pueda rotular su negocio en castellano, gallego o lo que le venga en gana!!!
Tan complicado es que si hablo en castellano me respondan en castellano y quien hable en gallego lo hagan en gallego!!!
Tan difícil es poder sostener en las acciones de uno algo tan simple como la "tolerancia" !!
Tan complejo es adivinar que se condena a la ignorancia a aquellos que solo se educa en lo suyo sin mirar a lo otro, con lo rico que es mirar y aprender lo de otros!!!
Lo siento me entristece y a la vez me indigna esos comportamientos, bien sean personas en Madrid, en Cataluña, en Euskadi o en Galicia!!
Mi apoyo a todos aquellos que han de sufrir esta situación cada día.
Por cierto lejos muy lejos llegaran aquellos que sabrán perfectamente escribir en gallego, o en catalán o en vasco, sin saber redactar un solo texto en castellano y aun menos en inglés!!!
Disculpad la longitud de la respuesta y la forma, pero ante estos hechos, que como bien dice Juan no son anécdotas, no puedo responder en otro tono.
Mi cariño a Galicia pero mi repulsión a aquellos que se tapan la cara para tapar la voz de otros y más aun para los políticos que miran y bajan la cabeza como otros hicieron allá por 1930 en Alemania, Italia, Francia o la misma España.
Pois a verdade, eu non pillo a "anécdota". O pai e a filla son de Madrid e o "medio" que teñen que "coñecer" sóalles a chinés. Debería adaptarse a asignatura a eles, estudiar o "medio" madrileño (dito sen rexouba) porque a nena é de Madrid? Ou é que, para non molestar, os rapaces galegos non deberían aprender o medio que lles é próximo senón outro?
Unha cousa é sentir que un é de fóra e outra é sentirse mal. Eu adoito sentirme de fóra cando estou fóra, pero non me sinto mal. Porque non pretendo que a realidade se axuste a min. E porque, cando saio de casa, gosto de ter a sensación de que saio de casa.
Non, amigo, non se trabuque (ou non queira facer que somos os demais os que nos trabucamos): non é o medio o quelles soa a chinés, é a lingua na que ese medio está descrito, e sabe por que? Porque non é a súa lingua (ao igual que non o é a de milleiros de galegos que falan castelán). Ou pensa vostede que unha lingua se impón coma impoñía Mao o libro vermello e camisa mahón? O que substanciamos aquí, como di Marco, é o dereito, repito, o dereito (aquel que sendo seu remata onde empeza o meu, lembra?) a vivir en Galicia sen imposicións lingüísticas.
Polo demais, non se preocupe: polo sentido do seu comentario, vexo que pillou vostede perfectamente a anécdota (sen aspas).
Se puxen "anécdota" entre aspas era porque vostede mesmo se mostraba disconforme con esa categoría uns comentarios atrás.
Polo demáis, non hai tanta diferencia entre a lingua e o medio. O medio é distinto, a cultura tamén. Alguén ven de fóra? Anos de exención para que se vaian afacendo. Afacérmonos todos os demáis para que quen ven de fóra non se vexa transido por algo tan desagradable como a lingua ou a cultura galega? Nin ten sentido, nin é xusto.
No tocante á manida retórica da imposición:
1º Medio xa se impartía en galego durante a "pax fraguiana". Se daquela non se falaba de imposición non é tanto por quen chegou ao governo canto por quen chegou á oposición. Por iso e porque algúns que o criticaban daquela polo baixo hoxe teñen nostalxia del.
2º Calquera realidade regulada normativamente está imposta. Tamén se impón a obriga de circular pola dereita en contra da liberdade de facelo por onde a un lle pete. Dito doutro xeito, establecer un 80, 50, 25%, 0% de materias impartidas en galego tamén será unha imposición.
3º O galego non se lle impón a ninguén no ensino. En primeiro lugar porque o decreto que o regula non se cumple, o cal xa é, de seu, un escándalo. En segundo lugar, porque que as dúas linguas oficiais en Galicia teñan unha presencia paritaria no ensino só pode verse como a imposición dunha delas (para ser exactos da minorizada, que xa ten retranca!) por quen non respeta a condición de equivalenci das culturas e entende que hai unhas que valen máis que outras.
Polo demáis, a cuestión dos dereitos é como vostede di, mais esqueceulle o viceversa. É dicir, que os dereitos dos demáis tamén rematan onde comezan os meus.
Por certo, falando de imposicións, seguro que sabe vostede que a única lingua de coñecemento imposto por lei é o castelán, non? Maoísmo puro. Xa que logo, u-la a súa protesta.
E falando de dereitos, o galego é lingua de dereito en Galicia. Os cidadáns teñen dereito a coñecelo, dereito que a actual regulación do sistema educativo non garante. Está vostede en contra deste dereito? A favor da célebre segregación que algúns predican agora? Está vostede tamén en contra da normalización? Ou simplemente a favor das anécdotas de médicos que veñen de Madrid.
Xa que de dereitos falamos, pídolle amparo, amigo Juan Luis, ante as graves inxurias que verque o señor Marco Piña, pois sinto pisoteado o meu dereito ao honor. Aínda non sendo político, síntome igualmente concernido cando di o de "... miran y bajan la cabeza como otros hicieron allá por 1930 en Alemania, Italia, Francia o la misma España". E por aí, porque me acusen de cómplice pasivo do nazismo ou de calquera caste de totalitarismo, por aí si que non paso.
(Íalle retrucar ás súas palabras, Juan Luis, pero non me queda corpo. Boa noite)
Cantís, praias, lagoas de costa e esteiros. A fauna dos cantís está formada por gaivotas, corvos mariños, paíños e mascatos; a das praias por vermes, gabitas e píllaras —a nena pregunta se na praia non hai tamén gaivotas e o pai non sabe que dicir para non liala—; nas lagoas de costa hai garzas, garzas cinsentas e galiñolas, e, nos esteiros, anguías e sabogas.
Acantilados, playas, lagunas de costa y estuarios. La fauna de los acantilados está formada por gaviotas, cuervos marinos, paíños y alcatraces; la de las playas por lombrices, ostreros y chorlitejos. En las lagunas de costa hay garzas, garzas cenicientas y rascones, y, en los estuarios, anguilas y sabogas.
Pois a min non me semella lingüístico o problema neste caso. Lido en castelán parece igual de absurdo. Semella máis ben unha cagada pedagóxica. O teu amigo debería cambiar urxentemente a súa nena de colexio. A quen con dous dedos de fronte se lle pode ocorrer obrigar a unha nena de dez anos a chapar semellante estupidez! Ese profesor debería saber que non todos os contidos do libro de texto son para memorizar, que hai outras formas de aprendizaxe máis idóneas para achegar aos nenos á natureza da costa, galega ou non, que, dito sexa de paso, debe de ser unha cousa moi bonita.
No debate lingüístico vai ser moi difícil pórmonos de acordo, así que non entrarei nel. Eu, que vivo do ensino do galego, teño sobre isto sentimentos contraditorios.
O que si se me ocorre e pedir aos descontentos, que a xulgar polo éxito da manifestación do domingo son moitos, que propoñan a solución que estimen máis axeitada para resolver o problema, porque a min escápaseme.
Saudiña
Pergunto:
quantos casos conhece vostede de rapazes espanhol falantes que voltem à casa convertidos (numhas poucas semanas) em galego falantes porque o ensino no seu centro é em galego?
Faga à pergunta ao revés, e verá quantos casos, "anedóticos" ou nom, lhe podem contar os e as blogueiras do blogomilho.
Eu sei que os meus nenos, que na casa escuitam falar em galego, e só em galego, à sua mae e ao seu pai, quando vaiam a èscola, e quando leam os jornais, e quando escuitem a rádio, e quando decidam que programas da tele vam ver, vam-se convertir em castelam falantes, porque em castelam é o mundo que os rodea. E nom vejo que fale vostede contra essas imposiçons.
Na Galiza, hoje, igual que onte, temos a OBRIGA de saber espanhol, e só o DIREITO de saber galego. Nom lhe vejo falar contra essa imposiçom.
Como mínimo, seis canles de tv emitem SÓ EM ESPANHOL. Nom lhe vejo falar contra essa imposiçom.
As livrarias, estam cheias de livros em espanhol, bem colocados e separados por temas. Os de galego, todos juntos, estám num andel que di "gallego", independentemente do tema que tratem. Nom lhe vejo falar contra essa imposiçom.
Os candidatos à Presidência da Xunta, tenhem um galego tam péssimo (sem entrar em liortas normativas), que dá vergonha alheia. Ninguem imagina a nengum deles falando igual de mal o espanho. Nom lhe vejo falar contra essa imposiçom.
Tal vez o que nom quere o seu amigo médico é aprender idiomas, nem acrescentar o seu vocabulário. E reclama o direito à ignoráncia da sua filha. Mas defender a ignoráncia nom me parece favorecer a liberdade. Nom lhe vejo falar contra essa imposiçom.
Etc...
Lamento comprobar que a sagaz e arribista Rosa Díaz e os seus adláteres político-mediáticos son quén de marcar a axenda do día: ó cabo, perdida a batalliña pola obxeccion contra a Educación para a cidadanía, abrir unha enésima fronte pro libertatis oportuna e raposeiramente axuda a manter acesa a chama desa súa rebeldía de catequista con guitarra. Agardemos que daquí en tres semaniñas as furnas os poñan no seu sitio (novamente) e as cousas volten ó rego (ou algo semellante).
Solidarízome con Angel Ruiz: unha vez pregunteille a un tinerfeño onde se collía o autobús para ir mercar patacas, e díxome que en Canarias só había guaguas e papas, agás, aclaróume un tanto despectivamente, que un fora forasteiro ou "godo". Sentínme terriblemente desamparado, pero aprendín tamén a controlar a miña susceptibilidade.
Tamén gustaríame dicir que o comentario de Marcos Piña paréceme profundamente demagóxico, superficial e cheo de sofismas. En suma, deleznable.
Apertinhas para todos!
Amigo Juan
Armóuna! Hai que agradecerlle, sen dúbida, a valentía (coa que está a caer).
Teño que dicir que estou de acordo co Apicultor e que non se pode categorizar coa, si, amigo Juan, si, anécdota que presenta. Pode que se podan sumar e sumar anécdotas, pero non deixan de selo. E hainas que amosan o contrario.
A cativa ten que estudar "coñe" en galego. Eu pregúntolle ao pai e a vostede: É realmente tan grave? É tan humillante? É tan irracional? É tóxico? É traumático? Quedará esa nena marcada para sempre xamais? É peor estudar coñe en galego que en castelán ou inglés? Por qué?
Fálase de libertade para escoller a lingua na que se escolarizan os nenos. Libertade é unha palabra moi bonita, pero aquí ninguén (ninguén!) fai o que quere. Ou vostedes si? Eu podería pedir libertade para non pagar a Seguridade Social (non son funcionario)? Son rico e teño un seguro médico que te cagas: non pisei nunca un dispensario da SS. E para non pedir unha licencia urbanística de obra nova? O terreo é meu e os cartos tamén, non vexo por qué carallo teño que pagar unha licencia de construción para manter aos catro mangantes do concello? Parécenlles anécdotas? Pois hai miles. Faga unha enquisa entre os empresarios deste país. Hai moita xente que pensa así, inda que non se manifesten (de momento) na Quintana. Todo se andará.
En canto ao de Marco... en fin. "Quede claro que bajo ningún concepto intento comparar a la Alemania nazi con Galicia en 2009". Non, claro. É falar por falar. O Pisuerga, que pasa por Valladolid, xa sabes.
Solamente aclarar algun punto a comentarios sobre mi entrada.
Llevo visitando Galicia desde hace mas de 20 años. Y no precisamente Coruña o solamente capitales de provincia. Llegue a Galicia en la Costa da Morte, desde donde el primer momento fui bien recibido y no me sentí jamas excluido por hablar castellano o gallego.
Y en ese ambiente más rual que urbano, mas gallego que castellano, jamas he tenido nigún problema por saber o no saber "falar galego".
Me case en Galicia y he vidido quizas mis mejores momentos en esa tierra. Y por supuesto seguire viviendolos siempre que pueda.
No me quiero justificar, ya que no lo creo necesario, sino mas bien explicar.
El pueblo gallego, las personas que viven sus calles y su dia a dia estoy seguro que no les importa lo mas minimo si Galicia es bilingüe o no, etc... seguro hay muchos otros problemas más prioritarios para ellos.
Mi comentario pretendia ser un dardo directo a nuestros políticos y a todos aquellos que ocultando sus caras pretenden "imponer" su criterio y callar la voz de los demas. Simplemente creo en la libertad de cada uno a elegir.
Si alguien se ha sentido directamente aludido por mi comentario creo que sinceramente algo tendra que pensar....
Por suerte para algunos o desgracia para otros,somos españoles, nuestro idioma común es el castellano y después yo soy el primero que defiende la riqueza y aporte de cada uno de los idiomas autómicos sea gallego,catalán, vasco o el que sea.
Pero de ahí a la imposición "per se" de tener que responder un documento público en gallego,se prime el conocimiento del idioma por encima de meritos o experiencia en una oposición ,etc... me parece totalmente ridiculo.
Cuando yo voy a Galicia, lo siento, no es lo mismo que cuando voy a Alemania o Inglaterra. Estoy en España y por derecho propio la administración y cualquier empresa debe usar el castellano como idioma de relación.
Respecto a la educación, que problema existe en que un padre pueda elegir en que idioma quiere que su hijo sea educado? existe algun miedo en que exista esa libertad de elección? o es que a lo mejor el porcentaje más elevado de elección fuese castellano y después inglés y por último el gallego? creeís sinceramente que en 2009 existe la posibilidad de desaparición del Gallego?
En resumen, mi opinión está basada en un principio sencillo, libertad de pensamiento y elección. Algo tan simple como eso.
Saludos
Y disculpad olvidaba otro punto, es curioso ver como algunos vamos a cara y nombre destapado mientras otros braman y opinan bajo alias o pseudonimos.
Saludos.
Obrigado, amigos, a todos os vosos puntos de vista, especialmente ás aclaracións de Marco Piña, grande amigo, a quen coñezo dende hai moitos anos e de cuxa bonhomía, honestidade e amplitude de miras podo dar fe. Por veces, enleámonos en cuestións de forma máis ca de fondo, no senso aparente das palabras máis ca na súa intención profunda. En fin. Como di o último amigo anónimo armeina, en efecto. É un tema tan espiñento este da lingua, que chega a xerar actitudes virulentas e fóra de lugar como as que se viron o domingo en Compostela, que non serven máis que para botar lume a un debate de seu permanentemente recalentado. Nunca foi tan certa a sentenza popular: cada un fala da feira... Non é posible ver no español, ou castelán, ou como vostedes queiran, algo máis ca o inimigo a bater? Non é a koiné que nos define como país (España) nunha visión progresista e integradora, alén de argumentos de mitin e campaña electoral, de diferenzas mesquiñas de políticos baratos?
De por parte, e como "culpable" do lío, si quero manifestar a miña gratitude ao ton de serenidade e respecto mutuo de todos os contertulioS. Polo demais, PROMETO NON VOLVER A ESTIMULAR UN DEBATE SOBRE A CUESTIÓN LINGÜÍSTICA. Cando menos ata que pasen uns anos, a ver por onde vai a cousa.
É ben cansado, ho!
Por alusions, e derradeira intervención.
Marcos Piña, non se poña así, home. Xa sabe que o uso de alcumes, niks ou seudónimos é algo moi estendido nisto da cibervirtualidade. Eu uso o meu sistemáticamente dende hai anos (mire se quere o meu propio blogue). A miña identidade real carece de interese, do mesmo xeito que a mín héme indiferente quén sexa vostede ou se o nome que usa é real. Rexeito o contido das opinións que verqueu aquí, per se, non "por ser vos quien sois" nen menos aínda a vostede mesmo: polo tanto, á súa persona deséxolle que goce de tan boa saúde como ma pode desexar vostede a mín. Non hai máis.
Hala, outra apertinha a todos.
Amigo Juan
Está ben liala. Para iso estamos. Tocar as pelotas é guai, sexa querendo ou sen querer. O importante é non tomarse demasiado en serio, nin a un mesmo, nin ás nosas opinións.
Amigo Marco
Eu son anónimo, estou no meu dereito. Penso que mentres non lle falte o respeto a ninguén (ou non brame, cousa que fan os animais, se é que nos imos poñer "picajosos") non teño porque poñer aquí o meu careto. Por outra banda, Marcos Piña para min é tan anónimo como Apicultor. Nin máis nin menos. A min interésame a súa opinión, non o seu careto nin a súa identidade.
Nunca tivo un problema en Galicia por ser de fóra? Iso é o normal. Non debería asombrarse.
Á xente non lle importa que Galicia sexa bilingüe ou non? Tamén eu pensaba iso, ata que apareceron estes de GB (Galicia Bilingüe) a reclamar non sei que carallo entón.
Aquí ninguén impón o seu criterio. Hai un parlamento e un goberno democráticamente elixidos que lexislan e establecen as normas de convivencia.
Somos españoles, claro, pero tamén para desgracia ou fortuna dalgúns, hainos que ademais son galegos e aprecian a riqueza de ter un idioma común. É tan difícil de entender? E que exista un idioma galego?
Galicia non é Inglaterra nin Alemania, e por iso aquí sempre vai poder usar o castelán nas súas relacións coa administración e coas empresas. A ver se algún día se dan conta de que o problema é xusto á inversa.
E por último: e dalle coa libertade e os dereitos. Que esto non funciona así! Que cada un non pode facer o que lle peta! Que hai un ensino regrado e homologado por poderes democraticamente constituidos! Que hai que estudar Educación para a Cidadanía! Que non se pode obxectar ao que un non lle apetece! A ver se nos enteramos! E se se quere regrar e homologar o ensino doutro xeito, aí están as eleccións o 1 de marzo!
Pois, francamente, eu non vexo aquí por ningures mostra da "bonhomía, honestidade e amplitude de miras" do señor Marco Piña. Máis ben vexo outra cousa que, por cortesía cara o dono da casa, prefiro non calificar, pero que á vista de todos está.
Capitán Trueno, volta para onda nós, aínda que sexa de cabo!!!
Amigo Juan
Vai ter razón Marco con esto do anonimato: o anónimo das 9:19 non é o anónimo tocapelotas de tódolos días. Tampouco, como xa deduciría vostede, o lusista.
O tocapelotas de tódolos días son eu, o responsable do resto dos anonimatos deste post.
Tocapelotas é un alcume que me viría ben, pero semella algo agresivo, non lle parece?
Surpimín o comentario do anónimo das 9:19 pois era un xuízo de valor, subxectivo e irrespectuoso para as persoas. É a primeira vez que suprimo un comentario desta bitácora (e agardo que sexa a última).
A min tamén me parece unha mensaxe chea de "xuízo de valor, subxectivo e irrespectuoso para as persoas" a do señor Marco Piña das 7:51 AM. E, sen embargo, non só non a suprimiu, senón que nin tan sequera lle deu un toque de atención.
Vostede é o que establece as regras, Juan Luis, e nese sentido nada que obxectar. Pero supoño que si podo dicir que observo que non aplica a mesma rigurosidade con todos os casos.
Saúdos.
Non é por meter presión (penso que non é o momento de tocar as pelotas) pero penso que Apicultor ten razón (e van dúas veces, non se me acostume). A única razón para tratar de xeito distinto ámbalos dous comentarios é que un foi feito de xeito anónimo e outro a cara descuberta e, xa o dixen moitas veces, coido que os anónimos temos que ser inda máis respectuosos nos nosos comentarios que o resto.
Tamén me parece esaxerado o feito de que sexa a primeira (e por tanto única) vez que se borra un comentario: tampouco era para tanto. Si era un xuizo de valor, pero como outros moitos. Para ser a primeira (e única) vez, non sei, tería que ter feito algo máis gordo.
Podo dicir algunha cousa, sen ánimo de pontificar??
Se un servidor non se mete cun madrileño cando o tal madrileño fala con sotaque madrileño e en todo o seu dereito pronuncia algo parecido a "Ejque" no canto de "Es que", considero inapropiado que o tal madrileño se meta co dereito lexítimo do cidadán da nación máis antiga do mundo a falar como lle prouguer.
O realmente alarmante é para un servidor o facto de os cidadáns desta antiga nación pretender empatizar de tal maneira co tal madrileño (por causa dun argüído sentido común)que acaban por pensar coma el. É dicir, acaban por non pensaren; pensan por eles.
Don Juan, excusa chamar polo Capitán Trueno; aos galeguistas non hai quen nos tumbe.
Do resto, nteresante post, evidentemente.-
P.D.: A Apicultor abonda a razón que ao señor Marco Piña falta.
É dicir, que quero ter a mesma liberdade có madrileño, para falar como me pete, no meu país (repito, o máis antigo do mundo)en calquera circunstancia e perante calquera interlocutor. Máis nada, e nada menos có madrileño na súa casa.
O resto sonlle cantigas, don Juan.
Obrigado.-
Joder, que difícil é ser ecuánime, ponderado, xusto, equlibrado, contentar a todos! Quen me mandaría a min, carallo, meterme nestes berengenales! A ver se me explico: eliminei o comentario anónimo das 9:19 non só por ser un xuízo de valor, por riba faltón, senón porque ultrapasaba os termos do debate que xerou o meu polémico post, e xulgaba sobre un aspecto colateral dun participante no debate que a nadie interesa, ou, cando menos, non ten nada que ver co senso do propio debate. A intervención do meu amigo Marco -e a amizade é iso tan difícil de definir que transcende tantas cousas, entre elas, as eventuais diferenzas ideolóxicas- considero que, xa máis ou menos afortunada, ía nas liñas do debate.
Pero ao mellor estou errado. En calquera caso -e o digo de corazón- contar con tan excelentes contertulios ten unha vantaxe, que é, no fondo, un privilexio: ter ao meu dispor unha indefinida lección de diversidade, de riqueza de opinións e puntos de vista. Por exemplo, non se me ocorreu, ata a atinada suxestión de Api, a idea de "dar un toque" ao comentarista, digamos, "condenando" a liña dese tipo de comentarios, práctica que queda na recámara por se xorde (que agardo que non) nova ocasión.
De chamar por alguén, liebling Sigrid chamaría evidentemente por vós, pois a vosa beleza hiperbórea atordoaría, mesmo, a abigarrada lexión do galeguismo (que xa manda ostia).
Saúdos
Vamos a ver si aclaro por fin el tema.De verdad que ese es mi deseo visto el revuelo montado con mi comentario.Y mas aun en el foro de mi amigo Juan, al cual tambien se le incomodan este tipo de situaciones.
Juan disculpa por el jardín que te he montado, de verdad sin intención de montarla ......
Parece que el principal punto por el cual se me considera desafortunado en mi opinión es aquel que digo esto de:
"...que miran y bajan la cabeza como otros hicieron allá por 1930 en Alemania, Italia, Francia o la misma España."
Quizas olvideis que dicha frase comenzaba con las palabras "y más aun para los políticos que miran y bajan la cabeza como otros hicieron allá por 1930 en Alemania, Italia, Francia o la misma España."
Es decir Sres Apicultor y Cia., en ningun momento he querido compararles con nazismo,fascismo o franquismo alguno y menos aun a todos los ciudadanos gallegos. Todos estos regimenes fueron totalmente repugnantes y deleznables en todos sus sentidos.
Los grupos que actuan como ocurrio el pasado domingo reventando el derecho de libertad de expresión de otros, esos si me recuerdan los comportamientos de los años 30 en dichos regimenes.Y estos les guste o no a Vds lo hacian en base a su supuesta defensa del "Gallego, la identidad gallega, etc..."
Completamente de acuerdo con Vds en que aqui hay unos Sres que han sido elegidos democraticamente y que legislan, y esa legislación yo la respeto y cumplo. Pero ojo, eso no quiere decir que no tenga derecho a poder expresar mi opinion sea a favor o en contra, y como ciudadano intente cambiarlo dentro de los instrumentos que pone nuestra democracia a todos nosotros.
Puede que no haya sido uno de mis comentarios mas afortunados, pero en ningun momento he querido insultar ni faltar el respeto a nadie.
Mi opinion os podra gustar o no, pero no deja de ser mi opinion y no pretendo imponerla. Solo ponerla en el debate.
Lo dicho... un saludo.
PD: Si es cierto y esto es reflexión propia y no por lo acontecido en este foro, que empiezo a estar un poco cansado de tener que pedir disculpas para no herir la sensibilidad de otros. Es decir que para que exista una cierta "pax social" tenga que basarla en "disculpad si molesto con mi opinion..."
Di o señor Marco Piña:
Los grupos que actuan como ocurrio el pasado domingo reventando el derecho de libertad de expresión de otros, esos si me recuerdan los comportamientos de los años 30 en dichos regimenes.Y estos les guste o no a Vds lo hacian en base a su supuesta defensa del "Gallego, la identidad gallega, etc..."
Aplicando a súa mesma argumentación, tamén hai grupos (de ultradereita) que reventan as manifestacións democráticas. E gústelle ou non ao señor Piña, o fan en base a unha suposta defensa de España, do español, etc.
Daquela, é lexítimo inferir que todos os españois son fascistas? Non, verdade? Pois faga o favor de non lle aplicar interesadamente o conto aos defensores do galego, señor Marco Piña. Capici?
Sr.Apicultor si Vd, busca identificarme como fascista,franquista,derechon o español carcomido. Lo siento no soy asi, por mucho que a Vd le cueste entenderlo, no lo soy.
No voy a seguir con este sinfin de respuestas a algo que ya he dicho claro, aunque parezca que no se quiera escuchar.....no apoyo ningun tipo de accion violenta defienda el gallego,el hindu,el castellano o el danes!!!!
Si Vd es un defensor del gallego, de su cultura y de su pais, pero lo hace en base al juego democratico. Yo le respetare, coincideremos en alguna cosa y en oras seguro que no.
Pero si para ello usamosla violencia lo siento me tiene Vds enfrente.
Me parece Sr.Apicultor que no quiere VD entender algo tan simple como esto y los arboles no le dejan a Vd ver el bosque.
De verdad aqui acabo,ya por agotamiento de escribir.
Como bien dice mi amigo Juan, esto con unos buenos vinos y tapas sería mucho mas divertido y posiblemente ya estariamos hablando de otras cosas, como musica o mujeres?.....
En ocasiones lo escrito, para aquellos que no somos profesionales, no trasnsmite en ocasiones lo que pensamos.
Un saludo a todos, sean Vds "gallegistas" o lo que quiera cada uno ser!!!
Non se entera de nada ou non se quere enterar, señor Marco Piña.
Marcos Piña: Por que frivoliza Vde. cun tema tan serio como o da lingua de noso?
A que ven este comentario?:
'Como bien dice mi amigo Juan, esto con unos buenos vinos y tapas sería mucho mas divertido y posiblemente ya estariamos hablando de otras cosas, como musica o mujeres?.....'
Pode estar seguro de que nas prioridades das mulleres deste país non está o facto de Vde. falar delas. Pode estar certo, Piña. Creo que ninguén opinou nin frivolizou coa súa lingua, coas súas veciñas.
Home vai...
Coido que este sería un bo momento para deixalo estar (non o asunto en si, claro, se non esta discusión).
Desculpará, señor Anónimo, e vaia isto sen acritude, mais cando se nos comparou aos galeguistas cos f. de p. dos nacionalsocialistas, ninguén lembrou que era a altura de deixar o tema.
Saúdos galeguistas, e grazas a Deus, cada vez máis patrióticos.
Os cursivas ou itálicas do seu texto evidencian claramente o que Vostede e ese seu amigo de Madrid entende por galego e por este país. Unha lingua galega e un país galego que só admite aquelas palabras e aquelas cousas que temos en común coa España profunda, pero non todas aquelas palabras xenuínas e auténticas, todas aquelas ideas propias e non importadas, ambas diferentes ás de Madrid.
Que Vostede non saiba ou non queira saber o que é un cantil, un esteiro unha anguía ou un mascato, que non saiba ou non queira saber o que é un pensamento e unha praxe realmente galeguistas, é exactamente o mesmo: ignorancia e defensa da ignorancia.
Siga colocando nos que non son coma vostede cursivas, vírgulas e demais sinais. Como facían outrora en determinados réximes políticos.
Desculpo, señor Medela, desculpo, faltaría máis.
E penso que non, que aquel non era momento para deixar a discusión. Non pode vir aquí ninguén chamar nazi a ninguén e agardar a que non se lle conteste/discuta.
O que tamén penso é que o insulto é moi grave e fóra de contexto, e a tentación de respostar do mesmo xeito moi forte. Ata o de agora houbo unha contención modélica no resto dos contertulios, pero observo que a cousa estase a tensar demasiado.
Ao mellor, se cadra, ten vostede razón e non teríamos que conternos, pero a verdade, non sei onde nos levaría iso.
Ao mellor, se cadra, tería que ser o señor Marco Piña o que dera un paso atrás, en vista de que foi el o que quitou os pés do testo e tensou innecesariamente a corda.
E tamén, ao mellor, se cadra, sería o propio anfitrión o que, por segunda vez e sen que serva de precedente, eliminara o comentario/provocación do seu amigo.
En todo caso, alguén te que facer algo para que esto non vaia a máis. Iso é o que eu quería dicir co meu último comentario.
Pretendia no volver a escribir ninguna respuesta a los siguientes comentarios despues de mi ultimo publicado ayer, pero Juan disculpame, no puedo dejar en el aire la duda de haber llamado "nazi" a nadie, algo que repudio y que no era mi intención.
Si con mi post inicial se entendió que pretendia comparar a los defensores del gallego, la cultura gallega o todos aquellos que desde la legitimidad y derecho de opinion que nuestra democracia defiende,tienen la idea política de una Galicia como país o independiente, mis disculpas.
Mi referencia a las leyes promulgadas en los tiempos del nacismo en Alemania, perseguía un análisis más profundo, no tan superficial. Si quiero llamar a alguien nazi, lo hago directamente sin necesidad alguna de más de 50 líneas de referencia histórica.
En el fondo, los que opinan diferente a mi postura sobre la política lingüistica, no estan tan lejos de mi total rechazo a cualquier actitud totalitaria que pretenda imponer su opinión o doctrina con el uso de la fuerza aplastando la libertad y derecho de expresión y opinión.
Con lo cual como ya he comentado, mis disculpas si con mi torpeza literaria di a entender esa opinión.
Defiendo mis ideas y las discuto, y con ello espero el respeto a las mismas como tengo a las de Vds, siempre y cuando se basen en el respeto y juego democratico.
Mis disculpas por quizas mi torpeza al reflejar mis ideas por escrito (fui de ciencias no de letras), pero no me disculpo por defender mis ideas. Estoy en mi derecho.
Por lo demás, sólo comentaros la encuesta publicada hoy en El Pais.
En Galicia hay un 5% que solo se siente español, un 3,6% más español que gallego, un 65% igual español que gallego, un 20% mas gallego que español y un 4,9% solo se siente gallego.
Que razón tenia mi padre, ..."hijo nunca te olvides que el pueblo al final es sabio, y pocas veces cuando opina en libertad se equivoca".....
Un saludo a todos.
PD: respecto a la mujeres gallegas, para vuestra información me casé en Galicia y con una mujer (que aunque no nacida en Galicia) por su pasado familiar directo lo es.
Nos pequenos comentarios aparentemente sen importancia é onde un mellor se retrata: unos buenos vinos y tapas y hablar de cosas como música y mujeres. Manda truco!
Que haxa galegos se sintan só españois, máis españois que galegos, tan españois como galegos ou máis galegos que españois, non ten por que implicar que desprecen a lingua galega e que opten mecanicamente polo castelán como lingua única ou exclusiva. Non, non é así. Nin tampouco é necesariamente certo que quen se sinta só galego queira "impoñer" (sic) o galego como única lingua a todos.
Ou sexa, que se volveu equivocar outra vez, señor Marco Piña.
Na verdade, o comentario sobre as mulleres só pode ter unha explicación: Un lapsus...
A ver cando somos capaces de ver as mulleres como algo diferente dun simple obxecto de rexouba!
rexouba (sg: rexouba; pl: rexoubas)
Diversión ruidosa dun grupo de xente.
Completamente de acuerdo con Vd. Cuando me referia sobre "las mujeres" en tema de conversación no lo hacía con el sentido de mofa sexual,etc....
Tengo a nuestras contrarias es mucha mas virtud y estima intelectual como para pensar en ellas como meros objetos de chanza.
Saludos.
Segundo a última enquisa do CIS:
Os resultados expresados son claramente contraditorios coa súa estratexia galegófoba [a do PP]: o 55,6% dos enquisados consideran o galego a súa lingua materna, o 30% o castelán e o 13% ambas as dúas; só o 0,4% dos enquisados consideran a lingua galega como primeiro problema do país (as tres cuartas partes o paro e a economía) e só o 21% valoran como "mala" ou "moi mala" a xestión do goberno sobre esta cuestión (porcentaxe na que estarían incluídos, descoñecemos en que valores, tanto sectores galegófonos como galegófobos).
Estaría ben un comentario ao respecto, amigo Juanlu.
[Tomo a síntese de Bragado]
Para min o máis significativo do asunto é que só o 0'4% consideren o galego coma un problema de primeira orde (suponse que na enquisa tampouco se distingue se son galegófonos ou galegófobos) e que sen embargo resulte aparecer nos medios (incluído este) e na campaña electoral como un dos principais problemas que case non hai outro máis gravísimo.
E o grave non é só iso, senón que suceda co 90% das asuntos que tratan a prensa e os políticos. Deste xeito acabamos todos falando/discutindo/preocupados por asuntos (o gravísimo atasco causado un domingo pola neve en Madrid, por exemplo) que, hai que recoñecelo, impórtannos un carallo ao 99'6% da poboación.
Pero, vamos a ver, ho, e xa aburre o tema. De onde saca Vde., amigo anónimo, que o problema formulado polo meu post é gravísimo? Digo que é un problema para quen o sofre. O primeiro comentario a este post, de Ángel Ruiz, é o dunha persoa de carne e óso, non o dun fantasma da miña imaxinación. Claro, as cousas son un problema para quen ten ese problema. Que ten que ver o que aquí se substanciaba -o dereito a recibir o ensino publico en calquera das dúas linguas constitucionais libremente elixidas- co rollo ese da porcentaxe de quen considera ou deixa de considerar a lingua como un problema grave do país? É algo moito máis práctico, moito máis de andar por casa, pero, clar, retrúcanme vostedes con que son anécdotas e eu insisto: a vida real da xente son unnha suma de anécdotas.
A respecto da súa metáfora, amigo Anónimo, do atasco de Madrid para ilustrar o que preocupa aos políticos e o que preocupa aos cidadáns, tiña vostede un exemplo moito máis cercano no urxentísimo tema do noso estatuto de nación.
Saúdos.
P.S. Imos polo comentario 47. Se chegamos -que chegaremos- aos 50 será un récord desta casa. Xa quixera eu non chegar!
Por favor y que nadie se lo tome a mal!!...
Sólo por dos cosas, dar un toque de humor y acercarnos al record del blog de Juan.... que necesitamos todos reirnos un poco!!!!
Le dice un gallego a otro:
- Oye Suso, ¿para ti qué es más importante? ¿la ignorancia o la indiferencia?
- Coño!, ni lo sé, ni me importa.
Un chiste de madrileños.
Le dice un madrileño a outro:
- Oye, Borja, para ti que es más importante, ¿la tontería o la chulería?
- Coño, ni lo sé, ni me importa.
O anónimo das 2:26 non é o anónimo tocapelotas de tódolos días. Ese son eu.
E en canto ao meu último comentario sobre as procentaxes, era unha forma de falar, vostede perdoe.
E o do estatuto é, por suposto, outro exemplo máis.
Bueno pues ya llegamos a 50!!!
Por cierto,el chiste de madrileños tambien me gustó ;-)
Los "arquetipos" de alguna manera hay que mantenerlos....nos dan un poco de salsa y vidilla...
Saludos
Grazas, amigos, polo récord dos 50, que este comentario ultrapasa xa en dous.
Por outra banda, en efecto, os arquetipos dan moita salsilla á vida e tomados, coma o alcol, con precaución, humor e sen ánimo de ofender, son extremadamente ilustrativos. Un arxentino que lle di a outro (o "sotaque" póñallo vostede):
-Sabéh que es el ego?
-No, que es?
-Es el pequeño argentino que todos shevamoh dentro.
-Che, pero por qué pequeño?
E van 52!!!
Estoy impresionado con la interpretación que se le da a los comentarios de Marco Piña.
Si supiéramos hablar castellano, gallego, inglés, francés, ruso, o mas idiomas, quizás tendríamos mas capacidad para entender que hay mas cosas en la vida que el gallego o el castellano, porque los dos idiomas son importantes (aunque el castellano lo hablan unos cuantos millones de personas mas que el gallego en el mundo).
Así que amigo Marco, no tienes que pedir disculpas de nada, porque yo te entendí perfectamente, y si nos vemos lo discutiremos. ¡Ah! y que no te quepa la menor duda que nos tomaremos unos vinos, unas tapas, y hablaremos de fútbol, mujeres, política o lo que nos pete.
Un saludiño para todos.
Publicar un comentario