El hombre por dos cosas se mueve; la primerapor el sustentamiento, que la segunda era
por haber juntamiento con hembra placentera
deixou escrito o mundano e desconcertante alcipreste medieval que cantou o buen amor. En efecto, como a la fuerza ahorcan, e malia que tiran máis dúas… —hoxe vai a cousa de paremioloxía—, o primeiro é o primeiro: primum vivere, que dicía o outro. Soben as hipotecas, soben os trabucos, sobre Fenosa, sobe o combustible, o carro da compra; non hai carto que chegue e a incerteza máis agoniante apodérase dos empresarios, industriais e comerciantes. Como nas máis apocalípticas crises de tempos pasados —nihil novum, na fin de contas—, videntes, ocultistas, adiviñadores e zahorís de toda laia aprovéitanse e fan o agosto.
O título daquel disco de El último de la fila vén que nin "pintiparado" para os duros tempos que vivimos: Cuando la pobreza entra por la puerta, el amor salta por la ventana. Resistan, resistan que xa virán tempos mellores (vamos, digo eu).
Lembran o final de La colmena de CJC?: ¡Dios nos coja confesados!
2 comentarios:
Dúas observacións: 1ª) a crise contradí a Manolo García, se cadra porque a ruptura matrimonial é un negocio ruinoso nestes tempos, coa súa carga de pensións compensatorias, alimentos, posibles pero improbables vendas de inmobles e duplicidade de residencias, etc. 2ª) Se eso de "ajuntamiento" é verdade, xa teño clara a etimoloxía de "ayuntamiento" (ou concello, en galego).
Parabéns polo blogue e un saudo!
Si, en efecto, visto dende ese punto de vista, parece que, máis ca nunca, hai que pensalo antes de romper o matrimonio. Lembro ter lido (e non hai moito, pero non recordo onde) que no crack do 29 houbo en América unha auténtica "recesión" de divorcios e separacións.
Alégrome ter contribuído para a súa aclaración etimolóxica. A verdade é que a cuaderna de don Juan Ruiz é antolóxica.
E moito obrigado polos parabéns!
Publicar un comentario