Establecer relacións de causa-efecto nesta sociedade nosa, tan hipertecnificada, tan contraditoria, tan tola, é moi complexo. Pero hai indicios.
Onte vin un anuncio televisivo no que o camareiro, un rapazolo de arredor da vintena que serve a cea a unha parella nun establecemento glamuroso, pregunta ao cabaleiro:
¿Qué se siente al conducir un coche así? (do que o cabaleiro é propietario, claro). A fermosísima muller que acompaña ao cabaleiro ponse en pé, arrodea cos seus brazos ao atónito camareiro e o bica na boca con paixón. En resposta á súa pregunta dille: Esto. Logo unha voz en off e a imaxe desvelan a identidade do sicalíptico vehículo.
É o mesmo modelo no que hai uns días se mataron (a unha velocidade estimada de 150 km/h nun treito recomendado de 50) tres rapazes de Bergantiños de 17, 18 e 19 anos. Sen comentarios.
3 comentarios:
Estou de acordo coas túas suxerencias, pero... quen lle vai meter o dente á industria automobilística, a máis poderosa en publicidade e tantas cousas?
Se tes un momentiño de vagar, convidámoste a visitar e máis a participar nunha bitácora que quere traballar por defender o galego en positivo:
www.blogoteca.com/falamosgalego/
Un saúdo cordial.
En efecto, Marcos. Falamos dunha industria potentísima (catro de cada dez anuncios televisivos son de coches), doente en Europa pola competencia feroz de Asia, e en calquera caso aliada coa banca, literalmente obsesionada pola concesión de créditos ao consumo para a adquisición de coches. O coche é, para unha mocidade progresivamente baldeirada de inquietudes alén do meramente material, un auténtico totem social: atractivo, poder, entorno físico do colegueo (drogas, sexo, música a todo trapo...). O que digo: unha sociedade alucinada e contraditoria. ¿Como é que non se toman medidas legais contra spots tan agresivos; contra eses espectáculos, no fondo violentísimos, de acrobacias automobilísticas; contra as factorías de "tuning"; contra as propias revistas de "tuning", significativamente cheas de anuncios de sexo e pornografía? Logo, iso sí, a DXT lémbranos con outros spots, de maior virulencia se cabe dende pero dende o outro lado da barreira, en qué acaba unha noite de marcha. En fin.
P.S. Visitarei con gusto a bitácora da que falas (xa o fixen de feito). Parabéns pola iniciativa.
Publicar un comentario