The basic idea behind Durutti Column’s music is to break with whatever structure supports the foundations of musical formalism, in order to try and create a kind of music which really can belong to everyone.
Esta é a declaración de intencións que se atopa un no site de The Durutti Column, o grupo de Vincent ‘Vini’ Reilly (1953), un dos músicos, para min, máis estraños e fascinantes do panorama europeo de remates do século xx.
Deixando de lado o aspecto físico de Reilly, delicado, enfermizo, delgado ata o extremo, o propio nome do grupo (no que, para habilitalo á prosodia do inglesa, o rr dobre do nome orixinal cambia por un tt dobre) resultaba evocador, insólito e engaiolante. Como relacionar un renegado da vaga punk do Manchester dos ’80 co anarquista leonés que morreu defendendo Madrid en novembro do 36? Esta é a historia que o explica.
Apenas hoxe unha reivindicación da figura de Reilly e da súa música. Escoito Red Shoes, escrito e interpretado en solitario por Reilly e, malia gravado en Manchester, producido en Italia. Unha recomendación imprescindible para chegar ao espírito do músico: o número 8, Song for Les Preger. Escalofriante. O booklet do CD di en italiano: Vini continua il suo viaggio sonoro utilizzando gli stessi afascinanti acquarelli per chitarra. Nuove energie e sollecitazioni ritmiche sorregono a tratti il suo malinconico e liquido mundo sonoro. La musica diventa delicata e morbida poesia. Non se pode dicir mellor.
No hay comentarios:
Publicar un comentario