7.1.07
Causas e efectos
Unha volvoreta move as ás en Bilbao e chove en Quito. Así de arbitrario resulta ir remontando causas e efectos e chegar a establecer unha relación entre o sepelio en Ecuador de dous cidadáns nativos do país —un deles un neno de 19 anos— e a liberación de Euskalerría. A arbitrariedade e a morte casan mal. No abuso da arbitrariedade cando mata, ETA ten gañado con merecemento un lugar cimeiro no catálogo universal da infamia.
Os bordes da idea, que modelan a imaxe de miles de toneladas de formigón feito cascallo e fume, son 1) a incontinencia verbal dun irresponsable que dirixe a nosa vida política (sospeito —como moita xente— que ETA decide atentar coincidindo cunhas declaracións do presidente, dun nivel de escandalosa autocompracencia non coñecido dende o seu antecesor no cargo) e 2) a reiteración ad nauseam de que non van parar nunca. Atentan a) na capital do Estado; b) no tipo de instalación onde, tras on 11-S, se supón que se quintaesencian hoxe as medidas de seguridade do aparato do Estado, é dicir, un aeropuerto; e c) deixan no aire a convicción de que non provocaron unha masacre porque non quixeron. Temor. Desconfianza. Arbitrariedade
Supoño que serán horas moi tristes para aqueles que apostaron por chegar a algún tipo de transacción política con quen adquire a súa forza no temor, a desconfianza e a arbitrariedade. Son do peor.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
2 comentarios:
Pouco que engadir. Nada, en realidade. Chove en Quito. Chove lume. Os ricos seguen a mexar polos pobres. Lin hai uns intres na blo Alicia crece do amigo Rubén que as bandeiras fanse en China. Debe ser verdade.
Estimado Zimmerman (podo chamarte así?):
Obrigado pola visita e comentario. E parabéns polo blog! Creo que debo á cuberta de "The Freewhelin" (esa foto pertence á historia da arte, non á historia da música), a paixón por Dylan (hai moito de visual nestes amores temperáns). O outro día, por certo, oín na radio unha especie de versión rapeira ou hip-hop perpetrada por non sei quen de "Knockin' on heaven's door" que merecía pena de morte. Na China de Mao, sen ir máis lonxe, executaban a un por moito menos. Un saúdo.
P.S. Incorporarei en breve a túa bitácora á miña sección "Blogs e xenerosos". Ciao.
Publicar un comentario