Foguete Blanco. Motor Feijoo

Malia que o dicionario a rexistre no seu valor cosmonáutico, a voz foguete é unha desas palabras dotadas dun virtuema (é dicir, dun conxunto de semas virtuais non relacionados co seu valor primario senón coa súa percepción social) que dificilmente se pode facer equivaler ao castelán cohete. Foguete ten moito que ver con fogueteiro, unha profesión case proverbial nun país onde sen pólvora non hai festa. O valor de ‘rapidez’ e mesmo de certa ‘efemeridade’ conceden ao vocablo a facultade de traspasarse a toda sorte de velocidade (v. gr. ía como un foguete) e aínda a unha certa forma acelerada de sexo (v.gr. botar un foguete) e a quen a practica (v.gr. un fogueteiro de primeira). De xeito tal que sintagmas como un foguete supersónico ou o foguete que transporta a lanzadeira fan pensar nun donjuán cunha axenda amorosa apretadísima ou no Columbia transportado por unha bomba de palenque.
Eu creo que cando os señores voceiros do partido da oposición en Galicia se refiren ao señor ministro de Fomento como o foguete Blanco incorren nunha dupla inconveniencia, unha de lesa tradución e outra de intención, mutuamente interrelacionadas. Teño para min que cando o señor Blanco, en comparación co motor Feijoo, dixo que el era un cohete é evidente que se refería a un cohete dos de verdade (tipo Sputnik, Soyuz, Apolo ou por aí) e non á especie, vulgar e prosaica, á que pertence o foguete do país. Digo eu.