Esquecidos

Seica un hotel vai instalar unha biblioteca de esquecidos, reunindo para lecer dos seus clientes os libros que alguén, coas présas ou urxencias da partida, non lembrou recoller do caixón da mesa de noite ou do armario (menos da caixa forte porque, quen vai gardar nunha caixa forte un libro?). Esa biblioteca será unha sorte de ruiz-zafoniana (o adxectivo é meu) casa de acollida, ou, por usar de palabra máis fea, de hospicio de infelices que alguén desligou do amor e protección que os convertía en individuos lexítimos. O esquecemento, en troques, os devalúa e condena a unha orfandade triste e un pouco indigna, aínda acentuada pola superfluidade da perda, pois ben sabido é que os libros que un leva de viaxe nunca se len.
Unha vez esquecín nun hotel de Bilbao un libro, por riba adicado polo autor. Faltoume tempo para encargar, mal me decatei, a súa devolución ao hotel, quen mo restituíu a portes pagos nun brevísimo prazo. Pero aseguro que aínda que houbera de cargar cos portes, e mesmo de superaren o peuvepé do volume, os tería abonado con gusto. Non soportaba a idea do pobre libro só, abandonado, no escuro caixón dunha descoñecida mesa de noite, atormentado polas saudades do fogar.