Lixo. Spam. Lixospam

Os sociólogos e os polícias coñecen moi ben o valor sintomático de comportamentos, hábitos e mesmo actitudes e crenzas que ten o lixo. Quero dicir que o que a xente bota ao lixo é coma unha especie de refugallo de nós mesmos, unha sorte de ronsel tras o que un ollo experimentado pode tirar moita información significativa: alimentación, nivel adquisitivo e cultural, perfil de idade, hobbies, vicios, número de persoas que habita o fogar… Sen dúbida unha das keywords, das palabras clave que define o noso mundo é lixo. O lixo é a catacumba do hiperconsumo permanente ao que se nos estimula, o reflexo perverso e noxento da sobreabundancia na que vivimos. Separamos vidro, papel, materia inerte e orgánica non só por favorecer a súa reciclaxe senón porque, doutro xeito, habería que deseñar un modelo de macrocontedor doméstico para as nosas casas, cunha habitación para el soíño, e que fose quen de poder almacenar a inmensa cantidade de lixo da que diariamente nos desfacemos. É sorprendente a cantidade de materia que pasa directamente á categoría de lixo sen ter producido o máis mínimo efecto dos perseguidos cando se confeccionou.

Unha imaxe cotiá: tras o traballo chegamos á casa, co maletín nunha man e a gabardina suxeita por unha lixeira dobrez do mesmo brazo, pois no outro levamos unha bolsa do gadis cunhas compras de última hora. Pousando esta no chan, e dando liberdade á extremidade superior ata entón ocupada, descubrimos, nunha elemental aplicación da lei de Murphy, que o feixe de chaves está no peto do lado xustamente contrario ao do brazo liberado, e cunha especie de complicado espagat en vertical flexionamos o brazo arredor da cintura na procura das chaves coa intención de abrir a caixa do correo tentando que tal movemento non inflúa de xeito negativo no outro brazo que, lembremos, terma tanto do maletín coma da gabardina. Unha vez conseguidas as chaves, non sen apreciar, tras a forzada torsión, un punto de dor nesa zona lumbar que temos afectada dende hai tanto, introducimos o chavín na pechadura da caixa de correo e… nun repente, a tapa da mesma cae disparada cara abaixo debido á incontible presión á que estaba sometida pola inxente cantidade de papel que acubillaba no seu interior. Nese momento, e mentres observamos impotentes a catarata de papel, o brazo que se ocupaba do maletín e a gabardina disténdese ìnvoluntariamente e esta cae tamén ao chan ao ficar sen a suxección que lle proporcionaba a dobrez do membro. Ceibamos o maletín e, procurando sublimar a impotencia coa emisión en alta voz dunha imprecación ou malsoancia feísima, contemplamos o desastre: a bolsa do gadis que, relaxada a súa materia plástica ao ser pousada, derramou os tomates que non quixemos meter nunha bolsa máis pequena; a gabardina que, mala sorte, foi caer a un pequeño charco de lama e auga sucia (claro, chove tanto!); o maletín e… un abigarrado grupo de catálogos impresos e follas voandeiras, de diversas vitolas, formatos e grosores: de lidl, de hipercor, dunha ferretería local, outro dunha floristería, a pegatina co móbil dun gatichaves polivalente, a folla parroquial con información da coresma, un catálogo de pizzas con apetitosas fotos… Tras unha reorganización loxística de urxencia, destinada á recollida de materiais tan heteroxéneos, todo rematará no corbe dos papeis sen abrírense sequera.
Spam.
Internet, que non é máis ca o trasunto do mundo real encadrado no bastidor dun monitor, é, como a caixa do correo, un prolífico produtor de lixo, ou por usar do anglicismo que xa é noso (benvido!), spam. Sobre a miña reflexión anterior, é posible que chegue o día no que tamén un CSI de perspicacia sherlockholmesiana tire de nós un perfil persoal axustadísimo a partir do spam que vai parar á papeleira das nosas contas de correo electrónico. O que si é xa unha realidade é a cantidade tremenda de mails que convertemos en lixo sen os mirar (e mesmo os que xa os antispam eliminan antes sequera de vérmolos). Unha análise superficial deste material prematuramente inutilizado non deixa de resultar curiosa e, supoño, reveladora. O que segue é unha antoloxía ocasional dos subjects ou asuntos dos mails recibidos ultimamente nunha das miñas contas de correo:

Promoción paraguas automáticos
***SPAM*** Cómase su logo
New literaturnye paniatniki volume
***SPAM*** Publicidad! Que vea cuanto la amas
Camisetas y toallas comprimidas
Enlarge your penis! Magical
Celebra San Valentín con una pata negra
***SPAM***Novas descobertas sobre o velho papa da Igreja católica
***SPAM***100% de descuento por el Mes del Amor. Aproveche!
Festa do Autocolante
-Corrzh34fsección de texZsw”@tos
***SPAM***De extrema importancia importancia
***SPAM***Conquistala con una chifa!
Javier, defiende los derechos de la infancia
Bush’s $ 2.9 trillion
From Miriam Abacha.
Viagra Cialis Promotion
The of Satanic
Promoción manta polar
***SPAM***John Howard survived a heart attack
Camillas y sillas de masaje. Consiga la mejor

Haberá que ir pensando en reciclaxe selectivo do spam, con containers diferenciados: alargamento do pene, negocios millonarios dende África, fármacos milagrosos, política internacional, promociones comerciais...
¡Que cosas se ven, don Pero! ¡Que cosas se ven, don Nuño!