As idades do home

Nun artigo que algúns lectores benevolentes festexaron especialmente, referíame hai uns días á procacidade sexual como resposta á represión que impón a sociedade baixo certas circunstancias. Porque, como non é un segredo para ninguén, un determinado estado de cousas, máxime cando imposto pola forza e neutralizada toda posibilidade de oposición a el, xera o seu contrario e, aínda, o enfatiza e esaxera. Foi a opulencia hortera e cruel do imperio Romano a que creou a Espartaco, do mesmo xeito que, séculos despois, foron os propios aristos franceses os que a base de luxo desmedido e ostentación ilimitada ían afiando o gume da guillotina que empezou a traballar nos seus pescozo —a pleno rendemento— en 1789.
No artigo devandito, establecía eu, en concreto, unha relación —non discutirei que máis emotiva ca racional— entre aqueles lusitanos e festivos Santo Antónios de verga erecta e irreverente e o aburrimento social gravado a lume no Portugal do Novo Estado salazarista. Como continuación e complemento a esa inesgotable e característica vea de chispeante escatoloxía dos nosos veciños, saco hoxe o po a unha fotocopia atopada entre vellos cartapacios tan facticios coma heteroxéneos, documento que, creo, sublima un certo machismo de base cun enxeño digno de nota. A cousa chámase

História sexual do homem

Dos 10 aos 15 é macaco: vive descascando banana.
Dos 16 aos 20 é girafa: só come florzinhas.
Dos 21 aos 30 é abutre: come tudo o que aparece.
Dos 31 aos 40 é águia: escolhe o que vai comer.
Dos 41 aos 50 é papagaio: fala mais do que come.
Dos 51 aos 60 é lobo: persegue a Capuchinha Vermelha mas só come a avozinha.
Dos 61 aos 70 é cigarra: canta, canta e não come.
Dos 71 aos 80 é cóndor: com dor aquí, com dar alí...
Dos 81 em diante é pombo: so faz merda!

Caso de ser Vde. varón, en que categoría anda?