O virilismo

En certa ocasión, un lingüísta amigo meu recoñecía, con moita sensatez, que o tipo de traballos académicos que adoitan titularse El problema de la sintaxis en… ou Problemas derivados de la morfología de… lembrábanlle un pensamento do meu admirado, e sempre incisivo, Perich: A Igrexa serve para solucionar un conxunto de problemas que non existirían se non existise a Igrexa. En efecto, hai xente que, non facendo dano a ninguén ―vaia por diante―, gaña a vida xerando primeiro o problema e buscando logo a solución. Claro, para que o problema sexa sentido como tal precísase tamén da axitación e refrendo dunha comunidade de teóricos afectados, que non só recoñecen o problema en si senón que ademais aplauden a súa solución. Na liña destes graves «problemas» do noso tempo, andan, creo, as recomendacións para derrogar das nosas rutinas usos lingüísticos tan insultantes cara ás mulleres como os que gastamos todos os días. Unha insidiosa felonía, en efecto, que perpetro cada vez que, por exemplo, en aulas, obradoiros, cursos e foros diversos me dirixo aos alumnos (e alumnas) pronunciando fórmulas nefandas como agardo de todos… provocando a airada e lóxica reacción do audiotorio feminil. Que a maior parte das prendas máis nobres do ser humano (a liberdade, a nobreza, a fidelidade, a ética, a honra, a bondade, a xustiza, a amizade, a confianza, a independencia, a honestidade…), mesmo algunhas de especial aprecio para o home (aquí home vai stricto sensu) como a virilidade, sexan substantivos femininos, é tan ofensivo para o sexo masculino como outros valores non menos importantes que corresponden a nomes masculinos (o amor, o respecto, o afecto, o sentimento,o esforzo, o espírito, o corazón, o compañeirismo ) o son para o feminino. E isto é así porque as linguas funcionan como os seres vivos que son, asumindo de xeito imperceptible unhas solucións e desbotando outras, e é absurdo nadar contra a corrente do que a colectividade lingüística, polos motivos que sexa, sancionou inveteradamente. Por que dicimos fútbol e baloncesto e non balompé e básquebol é un enigma que está para alén das nosas capacidades analíticas. Imaxinen o puntilloso autor dunha destas utilísimas guías de linguaxe non sexista. Ten unha filla e un fillo pequenos e ademais un can e unha cadela. O tipo ten que combinar telefonicamente coa súa muller a recollida da nena e o neno do cole e unha consulta no veterinario para a cadela e o can. Mentres oe o zumbido da conexión telefonica, monta mentalmente a pregunta con todo escrúpulo, pero é a súa muller quen se lle adianta ao descolgar: Oe, xa recollo eu os nenos e levo os cans ao veterinario. O home pensa: joder, espero que isto quede entre nós.