Supoño que, á parte dalgún outro valor, algúns amigos e amigas deste local aprecian, segundo me expresan de cando en vez, as recomendacións literarias do patrón, o cal non pode máis ca encherme de ledicia, pois, por unha banda, con tan pouca cousa levo algo de contento aos demais e, por outra, compartir gustos endoza un algo a idea amarga de ser un bicho raro. Polo demais, os libros, como as sendas do xardín borgiano, bifúrcanse indefinidamente e xogan cos nomes, os espazos e os tempos nunha sorte de imprevisible xeometría fractal.
O outro día, nun libro raro tiven novas doutro libro, probablemente, aínda máis raro. Do primeiro libro falei hai uns días nesta bitácora e, no presente, estou extasiado coas súas truculencias, amores, aventuras e galanterías de folletón. Neste libro raro pero marabilloso como todos os libros raros (o convencional é sistematicamente aburrido, así lle loce o pelo ás letras contemporáneas...) atopo unha erudita noticia sobre outro mamotreto, que, ai, temo resultará máis maliño de conseguir (quen me dera!). O bo (ou o malo) das noticias eruditas é que aumentan a erudición e a erudición é, sen dúbida, o vasto coñecemento dun montón de cousas e datos perfectamente inútiles.
Imaxinen un predicador anglicano de remates do XVII que, farto do avance das Luces e ata o sombreiro de tanto racionalismo e de tanto Diderot, se propón poñer os seus conveciños contra as cordas do rigorismo relixioso, sinalándose como designio convencelos, sen sombra de dúbida, da existencia certa de pantasmas, bruxas, aparecidos e demais elementos malignos do Alén. A tal punto chegaba o seu intento, que tratou os escépticos, tocados do espírito da Ilustración, de saduceos, sendo que esta seita negaba a inmortalidade da alma, a resurrección dos mortos, e, polo tanto, todo xénero de espíritos, xa anxélicos, xa demoníacos. E daí o título da obra: Saducismus Triumphatus, o seu autor Joseph Glanvill, segundo a portada do libro late Chaplain in Ordinary to his Majesty, and Fellow of the Royal Society. O texto subtitular de tan insigne mamotreto é unha delicatesse de rata de biblioteca, a saber: Saducismus Triumphatus, or Full and Plain Evidence Concerning Witches and Apparitions. In Two Parts. The First Treating of their Possibility. The Second of their Real Existence [...] London. Printed by J. Collins at this shop [...] 1681.
Polo visto, era fama que as sobrenaturais ilustracións e gravados da obra enchían de temor os corazóns dos máis incrédulos.
Estas son as cousas que a un lle abren o apetito, non me dirán que non. El haberá un exemplar en eBay?
No hay comentarios:
Publicar un comentario