Quesomosdeondevimosaondeimos

Non hai nada máis fuxidío, pero ao tempo máis implacable, ca o tempo. Un amigo deste furancho dicíame nun post pasado que o gran mestre de case todo, o tempo, pon cada cousa no seu lugar. E, así, do milleiro de blogs que daquela existían, el prevía a segura morte, por vía de abandono, da maior parte deles. Outros, aseguraba o meu crítico, manteríanse.
Non sei ata que punto se ten cumprido o vaticinio. Certo é que unha infinidade de locais máis ou menos frívolos, circunstanciais, oportunistas, excesivamente persoais ou abertamente estúpidos e intrascendentes botaron o peche, ou, mesmo, tiveron unha existencia, amén de anónima, estritamente xerminal. Pero, en troques, unha soa ollada ao blogomillo testemuña o nivel de supervivencia non só de milleiros de locais senón, nalgúns casos, de como certas bitácoras (de todos coñecidas) se teñen ido conformando como espazos moi frecuentados, en franca competencia cos mass media tradicionais.
De por parte, este local segue tendo a mesma existencia catacumbática que o día que naceu, quitado un fateixo, tan excelso como exiguo, de amigas e amigos que me honran coas súas visitas e comentarios, o que, de certo, está detras da miña sistemática negativa ao abandono. Porque, por outra banda, Fragmentos da Galaxia é calquera cousa menos unha peneira da actualidade, o cal a converte, creo eu, nunha blog bastante heterodoxa e estraña, sobre cuxo potencial atractivo eu mesmo me teño inqurido moitas veces. A min a actualidade abúrreme moitísimo. Para o cumprido comentario da decisión de Zapatero (que, por certo, me afecta nun 5%); do vindeiro campión de liga; das últimas travesuras de Garzón ou o importante descubrimento crítico de que a Novoneyra lle amolaban os zapatos de rejilla están, ademais dos medios de comunicación (coñece Vde. un exercicio maior de aburrimento ca ler o xornal?), unha boa parte dos meus colegas bloggers. A min e a este local fícanos o difícil compromiso de parir con certa frecuencia paparruchas de varia lectura e asunto para un selectísimo grupo de amigos que, curiosisimamente, nalgún caso mesmo as len ata o final. Unglaublich!