O presturo (presente+futuro)

Un, que sempre foi amigo da truculencia, atopa gusto extremoso nas lecturas máis bizarras. Levo varios días enfrascado nunha vida cotiá dos gladiadores romanos, dun tal, creo lembrar, D. Mannix (que, por certo, ten nome de galo, cousas da vida). Entre aurigae, naumachiae, e o brutos que eran estes romanos imaxinando bestialidades pero capaces logo de chegar aos colmos da delicadeza estética, literaria e mesmo filosófica, ando tolo. O curioso é que o tal enfrascamento lector deriva dun soporte un tanto novidoso (?¿), un Invesbook, adquirido non hai moito nunha área comercial directamente relacionada coa produción e venta do chirimbolo (gadget en inglés). Quero dicir que, unha vez que, en lectura lúdica, o asunto atrapa, de cinco minutos sobran catro para esquecer que o soporte non é papel, non ten esa textura á que estamos afeitos, non cheira, non se dobra, non… Tal vez o símil sexa un pouco contundente (ou acaso mesmo inxenuo), pero, ¿lembran a impresión que nos producía ver as primeiras veces a JR en "Dallas" falando galego e dicindo na caixa tonta vas levar unhas ostias, ou vai para o carallo? Hoxe, se a peli está ben, o soporte idiomático pasa absolutamente desapercibido.
Nun foro, especialmente interesante e suxestivo, ao que hoxe fomos convocados varios editores en Compostela, eu declareime, en conclusión, tecnófilo-tecnófobo nunha sorte, creo, de sensato fifty/fifty, vamos, entre Gutenberg e Kindle, como adoito dicir. A sensibilidade do editor de raza e o seu amor polo labor ben feito deben manifestarse en calquera libro que edita. E-books incluídos.
[P.S. Por certo, a foto é miña, ad hoc para este post. O que se di, unha ilustración conceptual].