A edición, toda a edición móvese hoxe entre unha disparidade de criterios que por veces chega ao desasosego. Non resulta doado decidir entre as inercias do pasado e as esixencias do futuro, sobre todo cando estas non se amosan de xeito claro. A iso sumo eu o adn propio das universidades. Temos un papel didáctico, de transmisión dos soportes do coñecemento a xeracións permanente renovadas. Nas nosas aulas, cos nosos manuais e monografías fórmanse os nativos dixitais de hoxe. Os do futuro farano en breve. Persoalmente, non me cabe dúbida de que imos progresivamente cara, xa non a un soporte físico diferente do libro impreso, senón a unha interfaz de lectura radicalmente distinta: a solidez do libro impreso e o seu sucedáneo .pdf/ePub/ebook terá que ir licuándose en unidades de lectura hipermedia, un espazo de interactuación co soporte -cada vez máis levián e fluído, pero ao tempo cada vez máis poderoso- que é o territorio onde viven comodamente os estudantes actuais. Onte, cando vin chegar do colexio o meu fillo adolescente cunha mochila cargada con oito libros que importaban os seus bos seis quilos de peso tiven unha visión do futuro.
O camiño non é doado, onde se dixo que o doado fose excitante? De momento, ímola virando. O caso é non perder comba.
Fotos da XXIX Asemblea da UNE.
Entrega dos XIII Premios de Edición Universitaria.
No hay comentarios:
Publicar un comentario