Bookemy

Antes, cando se remataba a carreira de Filoloxía (e outras, como Xeografía e Historia, que non tiñan moito máis horizonte ca a docencia) era obrigatorio facer uns cursillos, tan pintorescos como inútiles, que respondían ao suxestivo nome de Curso de Aptitude Pedagóxica, CAP. Pintorescos, porque alí se mesturaban un crego que nos ilustraba sobre as relacións ente a teoloxía da liberación e as clases de literatura galega, un inspector de ensino medio que nos colocaba diferentes batallitas sobre o seu sufrido labor e un profesor de creatividade ao que, para exercicio desta, debiamos insultar. Inútiles, pois ben sabido é que a docencia é unha fonda vocación e as dotes para a mesma case innatas e, xa que logo, quod natura non dat… 
Pero, en fin, é o caso que o CAP famoso era condición sine qua non para iniciar, no instituto de bacaharelato da Fonsagrada, Pontecaldelas ou Camariñas, unha traxectoria docente caracterizada, as máis das veces, por un intento de perversión intelectual de adolescentes entre cuxas preferencias vitais non estaban precisamente as cantigas de Joám Airas ou os séculos escuros. Con todo, de algo valeume a min aquel curso. Un profesor experimentado fíxonos ver o disparate cometido cun alumno do seu centro ao que lle catearon literatura española por non facer ben o exame, cando ese alumno fora o organizador dun grupo de teatro que levara a escena a adptación de varias obras (de Lope e Lorca) no centro durante o curso. 
O xeito en que, en efecto, o mercado laboral valora (ou confunde) as nosas aptitudes deixa ocos notables, cando non fracasa estrepitosamente, tal e como, ben ás claras, manifesta o caso precedente. Nunha época na que, fronte ao tsunami de suxerentes apps e omnipotentes dispositivos tecnolóxicos, o libro é un obxecto gris e pobretón, a un colega meu, soñador, heterodoxo e entusiasta (características que casan ben co editor de raza), se lle ocorreu montar un sistema de acreditación dos libros que levamos lido (bookemy.com) como criterio de  valoración curricular. Como é posible, en efecto, que unha entrevista de traballo para un posto de informático, por exemplo, non exista xeito de avaliar, e por tanto puntuar, que o candidato ou candidata leran vinte ou trinta libros da especialidade? É igual para un filólogo estar familiarizado coa Historia de la Lengua Español de Rafael Lapesa que non coñecer nin o forro de tan incomparable manual?
Rematar unha carreira universitaria sen tocar un libro é unha realidade dos nosos días, directamente derivada da indefensión dun obxecto venerable que, malia a súa brillantísima historia, non ten pantalla táctil, conexión para auriculares nin portos USB. Unha pena, vaia.