Jeux d'esprit

Paseando polo blogomillo, chámame a atención o seria que se pon a maior parte da peña: entre aqueles que tratan sesudos temas profesionais e aqueloutros que converten a súa bitácora nunha aburrida prolongacion do aburrimento dos xornais (xa saben, algo de política, máis política e un pouco de política), substánciase boa parte dos blos do país. Hai nada, onte mesmo, o intelixente comentarista ao meu último post, sentenciaba contundente que hai moito tempo que sei que os mass media eses non son senón puro terrorismo informativo. De acordo. Eu, que como medida profiláctica nunca leo xornais, practico a estratexia, que reputo bastante práctica e por demais sa, de botarlle imaxinación e humor aos elementos daquilo que unha vitriólica revista de hai ben anos bautizou como los eventos consuetudinarios que acontecen en la rue. Atopo un estraño gusto en descontextualizar as cousas e miralas dende a óptica, rica e variada, da súa virtualidade. Algúns exemplos tomados ao chou.
Tamiflú é, con toda claridade, o alcume dun negrito de novela decimonónica, inxenuo, dócil e simpático, como mandan os cánones. Alakrana é, sen dúbida algunha, o nome dunha bruxa de conto infantil, perversa, malévola pero nova, fermosa e sensual: a bruxa Alakrana. Imaxinen qué é estar en cama con dolores de cospedal: pois, iso, que a un lle doe o cospedal e, por mor da doenza en paraxe tan delicada da nosa anatomía, debe gardar cama. Non me atrevo a poñerlle maiúsculas. Pero coqueteo coa idea, non crean.