Este post fai o número 500 dos publicados nesta bitácora. Alá vai unha morea de historias, lembranzas, narracións, noticias, curiosidades, cabreos, dúbidas, nostalxias, rexoubas, intuicións, pensamentos, opinións, contos e pareceres. O que comezou vai para tres anos coma un experimento de non se sabía qué (supoño que como a maior parte dos blogs), foi consolidándose -consolidándose cando menos para min- coma un espazo de creación e reflexión que, como o fillo que é, dá unha guerra de cojones pero se lle quere moito; un espazo de creación e reflexión que, nesta altura, levaría morto moito tempo de non ser polo afecto e alento de cada visita, de cada comentario, de cada achega de todos os benévolos visitantes deste local.A miña palabra de hoxe é, simplemente, grazas. E adiante.
Veña, oh! Gracias a ti.
ResponderEliminarOes, podías facer unha escolma, así en plan serie, dos mellores postes. E que eu teño rido tanto aquí coas túas historias...
Moitos parabéns e que cumpra outros cincocentos máis.
ResponderEliminarApertas.
Eu parabenizo tamén coma o Medela. 500 fragmentos máis da galaxia.
ResponderEliminarQuieto aí. Morto moito tempo? Adoro e preciso os cambios de humor e de ton de Fragmentos! A arte do cabreo, a arte de coller un libro entre as mans, a arte de rirmos, a arte de mirar.
ResponderEliminarSe morrer é un cambio de humores, acepto ese órdago. En caso contrario, a estes 500 fáltanlle algúns cerotes máis, meu.
Reproduzo a palabra de paso que me esixe blogger: apeptars.
Iso, compañeiro, apeptars e beizóns.
mis felicidades, juan, mi blog para mí es fuente continua de satisfacción
ResponderEliminars
¿cincocentos? pois fixéronseme cortísimos. Haberá que chegar a cinco mil polo menos! Non podo concordar coa miña palabra de verificación "las(vi)", mais poño todo o meu empeño.
ResponderEliminarQue queren que lles diga? Como o meu queridísimo Bilbo, na súa festa de despedida:
ResponderEliminar-Cincocentos posts son poucos para telos publicado arrodeado de tan excelentes bloggers. Non coñezo á metade de vostedes nin a metade do que querería e o que querería é menos da metade do que a metade de vostedes merece.
De novo, grazas.